W tej części Abruzzo, między miastami Francavilla i Ortona, wybrzeże Morza Adriatyckiego jest niskie i piaszczyste, a plaże szerokie z drobnym piaskiem. Południowe wybrzeże między Ortoną a Vasto jest skaliste i poszarpane, z szeregiem klifów, małych i większych zatoczek. Na tym obszarze znajduje się fascynujące wybrzeże Trabocchi o długości 40 km. Trabocchi to starożytne drewniane maszyny rybackie zawieszone nad morzem, nazywane przez słynnego włoskiego poetę Gabriele D'Annunzio „kolosalnymi pająkami”. Z plaż w krótkim czasie można przenieść się w głąb górskiej Majelli oraz na grzbiet jej szczytów. Nieprzerwana obecność człowieka, potwierdzona przez prehistoryczne ślady pochodzące z okresu paleolitu, nadaje temu parkowi jego unikalną tożsamość–zarówno zachowuje przyrodę, jak i przechowuje ludzkie tradycje, jak pokazują to napisy pasterzy i bandytów oraz obecność chałup budowanych bez zaprawy - „Tholos”. Nie można powiedzieć, że naprawdę widziałeś Majellę bez doświadczenia najbardziej charakterystycznego aspektu jego kultury i środowiska: jej pustelni. Ich górzyste położenie pozwala ludziom pojednać się z ich wewnętrznym światem. Liczne miejsca kultu, malownicze osady i warowne zamki, ujawniają urok Majelli, która zawsze była uważana za świętą górę. Położenie geograficzne, wysokość nad poziomem morza i zmienny klimat sprawiają, że góra ta jest wyjątkowa i należy do najbardziej zróżnicowanych biologicznie miejsc w Europie. Zamieszkana przez wilki, niedźwiedzie, wydry, sarny europejskie i jelenie szlachetne, jest również miejscem występowania chronionych gatunków ptaków, takich jak puchacz zwyczajny i sokół wędrowny. Majestat wapiennych skał w głębi kanionów rozciąga się w istnym bezmiarze sekretnej natury, gdzie w wąskich żlebach koryt rzecznych spływa wieloma spiętrzeniami krystaliczna woda. Zapraszamy na spektakularną przygodę, która odkryje oblicze Abruzzo od wybrzeża, w sekretne wnętrze świętej góry – Majella.

Obszar Półwyspu Sorrentyńskiego, to baśniowy pejzaż wynurzający się z fiołkowego morza, zanurzony w nieograniczonych przestworzach błękitu, gdzie niczym w jedną mozaikę wkomponowane są perełki architektury wybrzeża neapolitańsko-salernitańskiego. Podczas marszu na tutejszych szlakach odnosi się wrażenie, jakby przesuwał się przed oczami jakiś wyśniony w fantazji obraz: miniaturowe porty z kołyszącymi się na wodzie łodziami i przybrzeżnymi ażurowymi domami, potem – nieco wyżej – zielone zbocza aż po bielące się szczyty wapiennych skał. Tarasowe stoki pokryte są śródziemnomorską roślinnością bądź gdzieniegdzie wykorzystywane pod uprawę winorośli i gajów oliwnych. Amfiteatrowo rozłożone domki bielą się na tle wysokich klifów i tworzą urzekającą scenerię tła bożonarodzeniowej szopki. No i to światło, które swym żywym blaskiem uwydatnia chromatyczny kontrast zieleni, lazuru nieba i diamentowo skrzących się toni morskich. Ukochana planeta mitycznych argonautów, rzymskich cesarzy oraz przyległych legend o syrenach, w które będąc tutaj nie trudno uwierzyć. Oczywiście należy chodź na chwilę zatrzymać się w Neapolu, bo przecież tutaj w Cafe Gambrinus podają najlepsze espresso na świecie, a smak lokalnej pizzy nie ma sobie równych. Zapraszamy do odkrycia sekretów, które między niebem a morzem dostarczą dużo wyjątkowej energii.

Jej „suchość” tłumaczy niezmienny od średniowiecza mistycyzm, świętość oraz ciszę wnętrza sekretnych miejsc. Oczywiście w fizycznym znaczeniu obecność wielu zasuszonych świętych w licznych szklanych sarkofagach, których wyniesiono na ołtarze mrocznych kościołów jest podkreśleniem tego tytułu, lecz nie motywem przewodnim przygody. Umbrii nie można poznać podczas wycieczki objazdowej, czy krótkiej wizycie w Asyżu. Dlatego będziemy musieli dokonać pewnego wysiłku na szlaku, by zrozumieć, jak różne modele piękna współistniały w epoce średniowiecza i jak inne odżywały na przestrzeni następnych epok. Olbrzymie obszary srebrno zielonych gajów oliwnych, gęste lasy bukowe pokrywające łagodne wzgórza, kamienne miasta i ukryte między nimi liczne eremie, z pewnością będą inspiracją do wielu pozytywnych wzruszeń i medytacji. Bo jak inaczej zrozumieć słowa arcypoezji - „Pieśń o stworzeniach” napisanej przez Świętego Franciszka, właśnie w tych miejscach… „Pochwalony bądź, Panie mój za siostrę naszą, matkę ziemię…” Do dzisiaj zachowały się tutaj miejsca odległe od współczesności, gdzie za tak zwany wolny datek można spożyć ubogi posiłek darowany przez eremitów. Jest tutaj także wiele doskonałych fresków artystów znanych i anonimowych, których dzieła bez wątpienia są kanonami malarstwa Europy oraz podkreśleniem znajomości teologii i środowiska mistycznej krainy. A na deser? Także coś mistycznego w smaku. Święte wino Sagrantino o aromacie jeżyn, słodkie, lecz „suche”. 

Krajobraz spowija tajemnicza mgiełka, znana z obrazów Rafaela lub jego mistrza Perugina - tajemnicza, bo chociaż wszystko dzieje się w blasku słońca, jeszcze więcej pozostaje w sferze domysłów.