Budowę Mostu Tyberiusza rozpoczęto za panowania Augusta w 14 roku po Chrystusie i zakończono a w 21 roku za rządów Cesarza Tyberiusza. Przy stawianiu konstrukcji użyto kamienia pochodzącego z Istrii, tak jak w przypadku Łuku Augusta.

Most składa się z pięciu arkad postawionych w porządku rzymskim „ arco a tutto sesto”(półkoliste łuki ustawione w szeregu – od zewnętrznego najmniejszego do środkowego największego), takie rozwiązania były powszechne i stosowane w konstrukcjach nieskomplikowanych oraz bardzo wytrzymałych, jak chociażby akwedukty, czy mosty.

Między arkadami znajdują się dekoracje zwane „edicola”, to jakby „kapliczki”, które w praktyczno estetycznym zadaniu podkreślają przejście elementu w element. Właściwie Edicola od łacińskiego Aedicla, lub Aedes znaczyło miniaturka świątyni, która spełniała rolę kapliczki dla posążków. Z założenia edicola zachowywała architektoniczny porządek świątyni takich elementów, jak tympanon trójkątnego frontonu i podpierających dwóch kolumn. 

Most był początkiem konsularnych dróg rzymskich: Emilia, która prowadziła do miasta Piacenza oraz Pompilia-Annia do Aquileii. Ciekawostką jest że most ten, jako jedyny z mostów nad kanałem Marecchia wytrzymał trudny okres II-wojny światowej i ani próby wysadzenia przez Niemców, ani ciężar przejeżdżającego sprzętu wojsk alianckich nie ugięły jego solidnej konstrukcji. Do dzisiaj jego masywny grzbiet służy samochodom osobowym. Z tego mostu Święty Antoni Padewski wygłosił kazanie do ryb, aby ocalić miasto od herezji

Łuk Augusta - L'arco di Augusto  Najstarszy łuk tryumfalny z czasów cesarstwa rzymskiego. Dedykowany dla Imperatora Augusta przez Senat w 27 roku przed Chrystusem. Łuk kończył drogę Flaminia idącą z Rzymu i zaczynał główną (decumana) aleję centrum miasta – Corso Augusto. Zbyt duży jak na tamten czas by tworzyć typową bramę miejską i raczej był symbolem otwartego miasta odnoszącego się do pokojowej polityki Augusta: „Pax Augustea”, „Pax Romanum”. Także zbędnym byłoby zamykanie bram miasta wolnego i niezagrożonego atakiem z zewnątrz. Mury obronne budowane były od X wieku w czasach rządu Gibelinów, a połączony z ciągiem murów łuk stał się strzeżoną , południową bramą miejską. Mury zburzono w czasach faszystowskich, a odrestaurowany w 1936 roku łuk niestety nie zachowuje antycznego splendoru. Niewiele jest na nim precyzyjnych dekoracji, czy inskrypcji z brązu, lecz zachowały się półkolumny zwieńczone Kapitelami korynckimi oraz kamienne płaskorzeźby popiersi: od strony południowej Jowisza i Apollo, a od północnej Neptuna i Bogini Roma.

Włoskie Podróże