Historia kultywacji grona na terytorium Montefalco odnosi się do pamięci czasów antycznych Pliniusza Starszego ( I wieku po Chrystusie), który w swojej „Storia Naturale” pisze: „Itriola”, typowe grono tego terenu. Co miał na myśli, niektórzy uważają pełny aromat dzisiejszego Sagrantino. Inne źródła mówią (w hipotezie), że grono zostało sprowadzone z Azji Mniejszej przez braci mniejszych pielgrzymujących. Nazwa ma związek ze słowem sakramenty, gdzie kultywowane grono początkowo tylko prze nich w obrzędach religijnych było wygniatane i otrzymywano wino-święte.
SAGRANTINO – SECCO DOCE – otrzymane tylko z grona Sagrantino najpierw leżakuje tylko w beczkach drewnianych następnie konfekcjonowany w butelkach. Podawany – mięso z grilla z sosami ciemnymi, dziczyzna w temp. 18 ° C.
SAGRANTINO – PASSITO – DOCE – otrzymane tylko z grona Sagrantino, jednakże otrzymany mus z przetarcia grona leżakuje około 2 miesiące bez oczyszczenia. Wtedy nabiera pełnego aromatu przy tak długiej fermentacji ze skórkami grona. Wino o aromacie jeżyn, słodkie lecz suche. Wino do medytacji, podawane z serami, lub do suchych ciast w temp. 12°C.
MONTEFALCO ROSSO – DOCE – mieszanka Sagrantino z San Giovese czerwone – wytrawne 16 ° C (pierwsze i drugie dania).
MONTEFALCO BIANCO – DOCE – mieszanka miejscowego grona Gracietto i Trebbiano. Wino suche do ryb, białego mięsa, zup, chudych przystawek 10°C.
Włoskie Podróże
